ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ Κ.Α.ΠΑ.

Περιστέρι, Φλεβάρης 2013

Τι αντιμετωπίζουν σήμερα ο λαός και οι εργαζόμενοι.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ζούμε σε διαφορετικό πλανήτη από αυτόν που ζούσαμε τη δεκαετία του ’80 και ’90. Σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη η ζωή της μεγάλης  πλειοψηφίας  των ανθρώπων έχει αλλάξει δραματικά και χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Και αυτό δεν αφορά μονάχα χώρες και λαούς που βρίσκονται στις πιο υποανάπτυκτες ζώνες του πλανήτη ή στις θερμές πολεμικά περιοχές. Οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης έχουν αγγίξει και τους λαούς των αναπτυγμένων χωρών. Η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση εξαπλώνονται στις καπιταλιστικές μητροπόλεις και αποτελούν σκληρή πραγματικότητα για όλο και περισσότερους εργαζόμενους. Σε αυτό το φόντο ο λαός μας έχει δεχθεί μια άνευ προηγουμένου αφαίρεση δικαιωμάτων και εισοδήματος. Μια επίθεση που συνεχίζεται αμείωτη με τα απανωτά μνημόνια και μέτρα που τα τελευταία χρόνια έχουν ανατρέψει τα δεδομένα της ζωής για εκατομμύρια λαού, εργαζόμενους, μετανάστες, συνταξιούχους και νέους στη χώρα.

Τα χαρακτηριστικά της κρίσης. Η διεθνής κατάσταση.
Η κρίση του καπιταλισμού παρουσιάζεται ως «κρίση χρέους». Και με τη σειρά της η επίθεση στα δικαιώματα και εισοδήματα των λαών και εργαζόμενων μαζών πλασάρεται ως «προσπάθεια τακτοποίησης του χρέους». Ιδιαίτερα στην Ευρώπη σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία και η Κύπρος βλέπουμε να ακολουθείται η γνωστή στο λαό μας τακτική τα αντιλαϊκά μέτρα να ανακοινώνονται μετά τις διαπιστώσεις του υπέρογκου χρέους και της αδυναμίας εξυπηρέτησης του. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια κρίση συστημική.

Προκύρηξη ΚΑΠΑ για 25η Μαρτίου

«Όταν η διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονα του, το να κάμη τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάστασιν, ν' αρπάξη τα άρματα και να τιμωρηση του τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απ' όλα τα δίκαια του και το πλέον απαραίτητον απ' όλα τα χρέη του.»

Ρήγας Φεραίος, 1797

Κάθε μέρα που περνάει, όλο και περισσότεροι έρχονται αντιμέτωποι με τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Μας ανακοινώνουν καινούργια μέτρα, που θα είναι τάχα μου τα τελευταία. 

·     καταργούν τις συλλογικες συμβασεις που θα σημάνει τη μείωση των αποδοχών κατά τουλάχιστον 30%. Θέλουν τον καθένα μας αδύναμη μονάδα απέναντι στην ασυδοσία της εργοδοσίας.

·     απελευθερώνουν τις απολυσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Την ίδια στιγμή το πενιχρό επίδομα ανεργίας πρακτικά καταργείται, αφού οι προϋποθέσεις για την καταβολή του είναι απαγορευτικές για τη μεγάλη πλειοψηφία.

·     η φορολογία και τα χαράτσια έχουν πάρει χαρακτηριστικά λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος ενώ απειλούν με κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, ακόμη και της α’ κατοικίας.

·     διαλύουν τα κοινωνικά δικαιώματα σε υγεία, παιδεία, ασφάλιση και περίθαλψη.